Munting Binibini

Sa isang tula, gusto ko'y iyong matanto

Kung paano mo ako pinaligaya ng ganito

Buhay ko'y iyong iniba at binago

Di ko maipahayag ng personal kaya sa isang tula ko binuo.

Buhay ko noo'y parang isang tubig sa plorera

Di gumagalaw, di nag-iiba.

Walang kulay kung aking ihahalintulad sa larawan

Sapagkat, gawain ko sa araw-araw ay parepareho lang.

Ito'y nag-iba nung ika'y aking muling makausap

Di ko tanto, ngunit puso't muling napalundag

Sayang naidulot, di ko mahagilap

Puso ko'y kay dali mong nabihag.

Nagkakilala na tayo noon subalit di di ko pinansin

Umusbong noon sa puso ko'y munting pagtingin

Inisip ko noo'y di kita kayang maabot

Kaya tinanggap ko na lang kahit nakakalungkot

Di ko alam kung bakit tayo'y pinagtagpo muli

Pag kasama kita, o anong bagal ng sandali

Ang sarap mong makitang laging nakangiti

Ikaw ang laging nasa isip ko, munting binibini.