Labing nakangiti, Lumungkot muli

Labing nakangiti, bakit ako'y iyong iniwan bigla.

Akala ko'y angkin na kita, ngunit, ikaw lamang pala'y pansamantala

Labing malungkot, ang iyong pagbabalik ay aking di inakala

Kaya wala akong magawa kundi ay matulala

Di ko pansin na ang mensahe mo'y di pala para sa akin.

Kay tagal kong inakala na ako'y kaya mo ring mahalin

Subalit sadyang malupit ang tadhana

Ikaw parin ay nakakulong sa iyong mga ala-ala

Labing malungkot, ninais ko lamang na ika'y di masaktan

Sapagkat di ko naman gusto na makita kamuling luhaan

Pero siguro nga mas ninanais nating umiyak

Dahil sa pag-ibig, di lang naman parating galak

Labing malungkot, ika'y muling bumalik

At sa aking mukha ika'y pilit nakisiksik

San nga ba at kailan nga ba kita matatanggal

Bukas, sa makalawa, o di ko mailarawan ang tagal

Kaya mas ninais kong labing malungkot ang manatili

Dahil di ko kayang ipagpilitan ang labing nakangiti

Masakit nga na maging malungkot ka habang nasasaktan

kesa nakangiti at magkunwaring ika'y nasiyahan

Labing malungkot, ninais kong tapusin ang iyong pinaggagalingan

Sapagkat ayaw ko nang maranasan ang laging masaktan

pinilit kong umiwas sa kanya at magtago

Subalit siya parin ang hinahanap ng puso.

Labing malungkot, mas pinili kong idama ang saya kesa sa kirot.